PRESS

29 okt 2022, OMROP FRYSLAN:
Op en Ut is het programma van Omroep Fryslan voor uitgaan en cultuur, gepresenteerd door Douwe Heeringa en Roelof Lousma. Rachid is te beluisteren vanaf 2:08 minuten.
Website van Omrop Fryslan

29 okt -21 nov 2022, THEATERKERK MAMMEMAHUIS:
Excerpt: Er volgden tientallen internationale exposities in Zuid-Amerika, de Verenigde Staten en Europa, waarin Ben Ali op impulsieve manier reageert op het nieuws. Hij combineert menselijke figuren of onderdelen van de menselijke anatomie met teksten, herkenbare voorwerpen als wapens met meer abstracte vormen, en verwijzingen naar zijn afkomst (Marokkaans/Nederlands) met zijn persoonlijke situatie. Hij werkt bovendien op grote snelheid. ,,Deze heb ik gisteren gemaakt’’, zegt hij als hij zaterdagmorgen presentator Douwe Heeringa in Op en Ut enkele tekeningen laat zien.
Website van Leeuwarder courant

28 okt 2017-25 nov 2017, GALERIE MODERNE SILKEBORG (vertaling):
Rachid Ben Ali is terug in een prachtige vorm met nieuwe werken in de grote zaal van de galerij. Het is een fascinerende rondreis in zijn Street Art-achtige universum, waar je een besmettelijke inspiratie ontdekt tussen de Amerikaanse kunstenaar Raymond Pettibon en de overleden Amerikaanse kunstenaar Jean Michel Basquiat. De 16 werken van de tentoonstelling creëren elk aantrekkelijke verhalen met mensen, symbolen en gebouwen die allemaal uitdagen en het publiek verlaten in een labyrint van thema’s, die allemaal relevant zijn in de westerse wereld van vandaag.
Deense website

– Twente Biennale Hengelo May 2011
Het werk van de jonge Marokkaanse kunstenaar Rachid Ben Ali staat bol van spraakmakende beelden en wordt gekenmerkt door een grote vitaliteit. Zijn schilderijen, veelal ‘tekeningen op doek’, hebben een intiem onderzoekend karakter: met een intrigerende directheid brengt Rachid Ben Ali verschillende facetten van zijn eigen persoonlijkheid tot uitdrukking.
Twente Biennale Hengelo May 2011

– Dominicque Caubet, hoogleraar Noord-Afrikaans Arabisch (boek Rachid Ben Ali, 2008, Van Boven):
Rachid Ben Ali begon zijn kunstenaarsleven in Europa en New York. Zijn eerste succes kwam vlak na 2000-2001, toen hij landelijk in de belangstelling kwam te staan dankzij een keuze van Koningin Beatrix (toen benoemd tot gastcurator van het Stedelijk Museum).
Rachid Ben Ali (moet) zich in zijn atelier afsluiten van de buitenwereld als hij iets wil creëren. “Je moet in je werk duiken”, zegt hij “en dan rondzwemmen.” Het is dan ook niet moeilijk te begrijpen dat tekenen en schilderen een heel speciale, zeg maar gerust essentiële, rol spelen in het leven van Rachid Ben Ali.

– Margriet Kruyver, kunsthistorica, docent Gerrit Rietveld Academie (boek Rachid Ben Ali, 2008, Van Boven):
De schilderijen en tekeningen van de Nederlandse Marokkaan Rachid Ben Ali ‘knallen’.
De energie en gedrevenheid van deze kunstenaar spetteren letterlijk van het doek. Zijn beelden liegen er niet om. Ze weerspiegelen het geweld en de chaos van de tijd waarin we leven. Soms heeft zijn werk het karakter van een ‘comic, een beeldverhaal, hier en daar aangevuld met tekst. Maar het is direct duidelijk dat het hier niet om ‘stijl’ gaat maar om vaart en emotie.
In 2003 won hij op de KunstRai de prijs voor de meest veelbelovende jonge kunstenaar. In 2003 kreeg hij ook een solotentoonstelling in het Domein in Sittard, getiteld Bloothed. Deze tentoonstelling leidde tot protestacties in de gemeenteraad. In 2005 had hij een spraakmakende tentoonstelling in het Cobra Museum in Amstelveen. Rachid is een betrokken kunstenaar. Zeer betrokken en moedig. Al meerdere malen is hij bedreigd, maar hij gaat door. ‘Je kan me wel bedreigen maar ik maak dit toch’, is er op een van zijn doeken uit 2005 te lezen (na de moord op Theo van Gogh). Maar Rachid stelt ook de hypocrisie van de bourgeoisie aan de kaak. De bourgeoisie die wel mooi weer speelt maar te weinig doet tegen het onrecht.
Als je het werk van Rachid Ben Ali binnen de kunst plaatst, doet het beslist denken aan het werk van Jean Michel Basquiat, door het expressionistische karakter en de kracht waarmee de verf op het doek terechtkomt. Maar ook roept hij herinneringen op aan meer recente kunstenaars als Michael Tedja, Raymond Pettibon en Leon Golub. Een aantal van zijn recente werken roepen zelfs associaties op met het werk van Francis Bacon. Totaal anders geschilderd, niet te vergelijken zelfs, maar toch is er iets dat wel degelijk een associatie oproep.

– Machteld Leij, kunstcriticus bij het NRC Handelsblad (22-01-2005):
Het Cobramuseum toont een overzicht van het werk van de afgelopen twee à drie jaar van Rachid Ben Ali. De kunstenaar reageert met zijn doeken direct en gevoelsmatig op maatschappelijke ontwikkelingen, met name het moslim- en rechtsextremisme. Ben Ali tekent en schrijft bijna dwangmatig. Zijn tentoonstelling is indringend en confronterend – een bad van ijzersterke beelden waar je jezelf in kunt onderdompelen en waaruit je vervolgens verontrust over de ellende in de wereld weer opduikt.

– John Vrieze, Directeur Cobra Museum voor Moderne Kunst Amstelveen (2005):
Rachid Ben Ali is hier opgegroeid en opgeleid. Toch heeft zijn achtergrond een belangrijke stempel gedrukt op zijn kunstenaarschap. Als geëngageerd kunstenaar is hij een schoolvoorbeeld van een worstelende, maar vruchtbare kruisbestuiving tussen de beide culturen. Aandacht voor zijn vitale kunst, die buitengewoon emotioneel is en bijtijds zeer provocerend, is daarom in de manifestatie ‘MarokkoNederland2005’ zeer op zijn plaats.

– Peter Kattenberg, beeldhouwer, schilder, kunstcriticus, Financieel Dagblad (18-01-2003):
Het kwaad is terug van weggeweest in de eigentijdse kunst. Ga naar galerie Tanya Rumpff in Haarlem om met stomheid geslagen te worden. In de tekeningen van Rachid Ben Ali is het kwaad zowel thema als productievoorwaarde. Zijn werken lijken hartenkreten tegen culturele, sociale en politieke tegenstellingen en laten in combinatie met persoonlijke preoccupaties zoals homoseksualiteit en psychisch lijden een typische haat-liefdeverhouding met de (kunst)wereld zien. Kortom, Ben Ali schildert de ‘mentaliteit van de straat’. Toch is het geen graffiti. Het werk is een mysterieuze melange van alles en nog wat: een zweem uit de jaren dertig van de vorige eeuw van de Neue Sachlichkeit, zeg maar Otto Dix en George Grosz, maar ook Francesco Clemente duikt erin op, terwijl tevens Basquiats teken- en schilderstijl prominent in beeld komt.

– Geurt Imanse, senior conservator schilderkunst Stedelijk Museum Amsterdam (2002:)
Over de solotentoonstelling ‘Bloothed’: Het werk van kunstenaar Rachid Ben Ali toont (echter) dat die verbeelding nog springlevend is en kan leiden tot een rauwe ranzige vorm van schoonheid, die nog steeds kan verbijsteren, ook al heeft die schoonheid, zoals Armando ooit zei, allang geleden haar gezicht verbrand. En daarmee overstijgt Ben Ali’s installatie inderdaad de tijd.

Marocco

Respect! Contemporary art from the Netherlands – editor Roel Arkesteijn – november 2005

Netherlands

Click here for article on NRC website 22 januari 2005

Financieel Dagblad 18 januari 2003

Kunstbus

Wikipedia (English)